Szczepan T. Praśkiewicz OCD
MARYJA KARMELITAŃSKICH ZNAKÓW, IKON I MODLITW (1)

WSTĘP

Sobór Watykański II, który podjął dzieło odnowy Kościoła powszechnego, zachęcił wszystkich, „aby szczerze popierali kult Błogosławionej Dziewicy, szczególnie liturgiczny, a praktyki i zbożne ćwiczenia ku Jej czci, zalecane w ciągu wieków przez Urząd Nauczycielski, cenili wysoko” (LG 67). Z kolei papież Paweł VI, któremu przypadło przeprowadzić reformę soborową, w swym przesłaniu na Międzynarodowy Kongres Mariologiczny w Santo Domingo z 1965 roku zaznaczył, że Ojcowie Soborowi mówiąc o formach pobożności maryjnej zalecanych przez Kościół, mieli na myśli przede wszystkim „różaniec święty i szkaplerz karmelitański” (AAS 57 (1965) 376).

Szczególnym propagatorem nabożeństwa szkaplerznego był papież Jan Paweł II: nosił on szkaplerz osobiście, często o nim mówił, zachęcał do praktykowania nabożeństwa szkaplerznego i wydał o nim list apostolski, zatytułowany „Opatrznościowe wydarzenie łaski” (OWŁ). Także Benedykt XVI mówił o nabożeństwie do Matki Bożej Szkaplerznej, szerzonym w Kościele przez zakon karmelitański i przynoszącym owoce modlitwy, kontemplacji, służby Bogu i bliźnim (ORp 9-10 (2006) 48)

W niniejszym rozdziale naszego przedłożenia o Najświętszej Maryi Pannie w życiu Karmelu, zatytułowanym „Maryja karmelitańskich znaków, ikon i modlitw” omówimy maryjną symbolikę i wymowę teologiczną nie tylko karmelitańskiego szkaplerza, ale także płaszcza i herbu zakonnego, a nadto zagłębimy się nad wymową karmelitańskiej ikonografii,... [więcej]

Włodzimierz Tochmański OCD

Miłość miłosierna w sercu Kościoła


Gdy będziesz czynić miłosierdzie,
zadość czynić będziesz memu pragnieniu.
Jezus do Kunegundy Siwiec


Karmelitanka bosa z Francji z Lisieux św. Teresa od Dzieciątka Jezus i Przenajświętszego Oblicza, patronka misji i doktor Kościoła, jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych i kochanych kobiet w Kościele i w świecie. Gdzie tkwi sekret duszy tej młodej dziewczyny, która zmarła w wieku 24 lat, a która za życia nie była znana prawie nikomu, poza wąską grupą krewnych i przyjaciół? Odpowiedź znajdujemy w jej Dziejach duszy: „Nareszcie znalazłam moje powołanie, moim powołaniem jest miłość. Tak, znalazłam swoje miejsce w Kościele. W sercu Kościoła, mojej Matki, będę Miłością, w ten sposób będę wszystkim i moje marzenie zostanie spełnione”. Rzeczywiście, uśmiechnięta m i ł o ś ć Teresy wciąż promieniuje bezinteresownym pięknem i darmową wolnością. Nie odpycha, ale przyciąga. Nie skupia na sobie, ale wychodzi do drugiego. Nie budzi zawiści, ale zachwyca. Jest po prostu cudem, który wskazuje na samo centrum życia chrześcijańskiego – na Jezusa.
To ewangeliczne pojęcie miłosiernej miłości zaważyło w każdym razie o przyznaniu Teresie 19 X 1997 roku tytułu doktora... [więcej]

Włodzimierz Tochmański OCD
BRACTWO SZKAPLERZNE (12)

Struktura prawna i praktyczna Bractwa dzisiaj

Mówiąc o strukturze prawnej apostolstwa szkaplerznego, powinniśmy wziąć pod uwagę normy prawne z Konstytucji Zakonu Karmelitów Bosych art. 49 oraz z Przepisów Wykonawczych OCD nr 13 i 56:
Wyrażamy to również przez nabożeństwo szkaplerza świętego, uznając, że należymy do Maryi i, przybrani w Jej cnoty, ukazujemy Jej postać światu.
Do dzieł najbardziej odpowiednich dla naszego Zakonu należy zaliczyć toskę o Bractwo Najśw. Maryi Panny z Góry Karmel, którego członkowie wraz z nami przynależą do tej samej Rodziny Matki Naświętszej.
W różnorodnym apostolstwie maryjnym niech bracia prowadzą ożywioną działalność, zwłaszcza przez świadectwo własnego życia oraz nauczanie; nasze apostolstwo maryjne dokonuje się szczególnie przez propagowanie doświadczenia i nauki, jaką o Najświętszej Maryi Pannie pozostawili nam nasi święci w Karmelu, tak by Maryję Pannę przedstawić jako wzór modlitwy i łączności z Chrystusem, a Jej ewangeliczne życie jako drogę chrześcijan w pielgrzymowaniu wiary, nadziei i miłości; osiągamy to również i okazujemy przez szkaplerz Zakonu, przy pomocy którego wyrażamy też nasze poświęcenie się Maryi Pannie oraz cieszymy się Jej matczyną opieką.
Dla członków Bractwa w Kościele wydano w ostatnim czasie Normy Praktyczne dla Bractw Szkaplerza, zawarte w Obrzędzie błogosławieństwa i nałożenia... [więcej]

Rekolekcje zimowe w Czernej
dla Rodziny Szkaplerznej
oraz niezrzeszonych noszących szkaplerz
lub pragnących przyjąć szatę Maryi

2 – 4 lutego 2024
Maryja jest bardziej Matką niż Królową (św. Teresa od Dz. J.).
Najbardziej wpływowa kobieta świata naszą Siostrą.

Dni skupienia otwarte dla wszystkich.
Przewodniczy o. Włodzimierz Tochmański OCD

Zgłoszenia i informacje:
Dom Rekolekcyjny Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus
Czerna 196 32-065 Krzeszowice,
+ Google Map https://maps.google.com/maps?f=q&source=s_q&hl=en&geocode=&q=Czerna+196+Krzeszowice+32-065

tel. 784 975 824 tel. 12 282 12 45 rekol@karmel.pl
www.rekolekcjeczerna.pl

Szczepan T. Praśkiewicz OCD

MARYJA KARMELITAŃSKIEJ REFLEKSJI TEOLOGICZNEJ (4)

IV. Maryja „Karmelitanką”

Relacja karmelitów z Maryją jako „Siostrą” zaczęła od drugiej połowy XV wieku przyjmować wymowę jeszcze intymniejszą, mianowicie zachęceni dynamiką swego charyzmatu, dążącego do głębi, do rodzinności, do całkowitości, chcieli oni wzajemnie, aby Maryja była wszystka dla nich: by była efektywnym członkiem ich rodziny, ich Panią, ich Matką, ich Ozdobą, ich Siostrą. Chcieli Ją widzieć jako tworzącą ich organizm, po prostu jako Karmelitankę, i to Karmelitankę par eccellence: ozdobny kwiat i płodną winnicę Karmelu, źródło ich piękności, przyczynę ich płodności, ostateczną rację ich istnienia. Przywołajmy tych, którzy nazwali Ją „Karmelitanką”, co nadal trwa w karmelitańskiej pobożności maryjnej, co przejęła i pielęgnuje, także za naszych dni, karmelitańska ikonografia.
Otóż pierwszymi, którzy zaczęli mówić o Maryi jako o członkini zakonu, tj. o „Współsiostrze”, lub wprost o „Karmelitance”, byli Włosi: sycylijczyk Mikołaj Calciuri (zm. 1466) i współczesny mu toskańczyk, cytowany już bł. Bartłomiej Fanti. Nieco później, ale zawsze w drugiej połowie XV wieku, uczynili to także znani nam już Flamandczycy, Bostiusz i Paleonidorus.
Calciuri, członek prowincji sycylijskiej z klasztoru w Mesynie, tęskniąc za większą obserwancją, przeniósł się do prowincji toskańskiej, gdzie został mistrzem nowicjatu. W 1461 roku opisał w języku popularnym (włoskim) życie karmelitów, nadając jednak swemu... [więcej]